W scenach nie związanych z Jezusem terminu tego używa między innymi św. Łukasz opisując działalność Pawła i Barnaby w Antiochii Pizydyjskiej, kiedy to po katechezie Pawłowej w jeden z szabatów wielu Judejczyków i nawróconych na judaizm prozelitów 'poszło za' nimi uwierzywszy Ewangelii (Dz 13,43). Tym słowem zwraca się także anioł do uwięzionego w Jerozolimie Piotra, wzywając go, aby 'poszedł za' nim opuściwszy więzienie (Dz 12,8). Również sam Paweł pisząc do swego ucznia Tymoteusza napomina go, aby 'szedł za' nim, czyli naśladował go w nauczaniu i stylu życia (2Tm 3,10). W Apokalipsie św. Jana powiedziano o zmarłych, iż są szczęśliwi, gdyż dobre czyny spełnione przez nich 'idą wraz' z nimi (Ap 14,13). W tej samej księdze czytamy o 144000 wybranych, którzy 'idą za' Barankiem, dokądkolwiek się udaje (14,4). Nieco dalej to samo jest napisane o wojskach niebieskich, które 'idą za' jeźdźcem siedzącym na białym koniu, a imię jego Słowo Boże (19,14).

Druga grupa tekstów odnosi się do Jezusa w okresie jego ziemskiego nauczania. Również tutaj termin akolutheō ma charakter raczej ogólny. I tak za Jezusem wędrują niewidomi prosząc go o uzdrowienie (Mt 9,27) oraz ci, którzy odzyskali zdrowie dzięki Niemu (Mt 20,34; Łk 18,43; Mk 10,52); kobiety usługujące Mu ze swego mienia (Mk 15,41 ), a przede wszystkim często wspominane liczne tłumy (Mt 12,15), które Jezus uzdrawia (Mt 19,2) i zarazem napomina, że kroczą za Nim tylko dlatego, że widziały uzdrowienia (J 6,2) i że jadły chleb do sytości (J 6,26). Co prawda, szły za Nim także w Niedzielę Palmową śpiewając 'hosanna' (Mk 11,9), i potem, kiedy dźwigał krzyż (Łk 23,27), ale Wielki Piątek był dniem ich haniebnego, wyreżyserowanego zresztą przez faryzeuszów i arcykapłanów, zaparcia się: "Ukrzyżuj! Ukrzyżuj go!" (Łk 23,21).