Wezwania: “o, jasna gwiazdo morska, o, porcie tonących”, mogą odnosić się do szeroko dawniej rozpowszechnionego przekonania, iż imię Maryi oznacza “gwiazda morska” . Stąd też i autor Godzinek wskazuje na Maryję jako na latarnię morską, na gwiazdę oświecającą drogę rozbitkom szukającym bezpiecznego portu w ciemnościach nocy. Innymi słowy, Maryja ukazuje rozbitkom życiowym bezpieczną drogę do Chrystusa, “Gwiazdy świecącej, porannej” (Ap 22,16).
Wreszcie autor nazywa Ją “bramą rajską”, czyli prowadzącą do prawdziwego raju-Edenu, który już nigdy nie zostanie przed człowiekiem zamknięty, tzn. do nieba. Kończy wezwaniem: “niech Boga oglądamy na górnym Syjonie!” . Syjon, jak to już było wcześniej wspomniane, w tradycji biblijnej ST był traktowany jako eschatologiczne miejsce trwałego zamieszkania Boga pośród swego ludu oraz jako ta wybrana góra w Jerozolimie, do której kiedyś przybędą wszystkie ludy i narody, by uczyć się Bożego Prawa (Iz 2,1nn; Mi 4,1nn; Iz 60,1nn; 62,1nn). “Górny Syjon” można zatem interpretować jako niebieskie Jeruzalem, “zstępujące z nieba, od Boga” (Ap 21,2.10), o którym opowiada ostatnia księga Nowego Testamentu i zarazem całego Pisma świętego, w dwu ostatnich swoich rozdziałach. Zwieńczeniem Godzinek jest więc pokorna prośba skierowana do Maryi, aby wyjednała nam, Jej czcicielom, łaskę oglądania Boga w niebie.
W ramach komplety pozostał nam jeszcze końcowy dialog ze słowami: “jako olej wylany, o, Maryjo, Imię Twoje”. Mamy tu ponowne nawiązanie do księgi Pieśni nad pieśniami, tym razem do jej początkowych wersetów, kiedy to oblubienica, zwracając się do swego ukochanego, wyznaje: “woń twych pachnideł słodka, olejek rozlany - imię twe” (1,3). Sformułowanie to sugeruje, iż imię oblubieńca jest dla niej tak miłe, jak najcenniejsze pachnidła, perfumy czy olejki eteryczne, rozlane po powierzchni sali biesiadnej czy też skropione na wierzchu szat . W opinii autora Godzinek, tak samo piękne i wonne, niczym najszlachetniejsze olejki zapachowe, jest imię i osoba Maryi. Dlatego właśnie jej słudzy... “zakochali się bardzo w Tobie”.
ofiarowanie Godzinek
Zamknięciem i uwieńczeniem rozważań maryjnych w Godzinkach o Jej Niepokalanym Poczęciu jest ofiarowanie tej pięknej i pokornej modlitwy osobie Maryi. W antyfonie poprzedzającej modlitwę końcową padają jeszcze słowa: “tać to różdżka, w której ani pierworodnej, ani uczynkowej winy skaza nie postała”. Podkreślają one ponownie niezwykły przywilej, którym Bóg obdarzył Maryję, iż Ją jako Matkę Boga zachował nie tylko od wszelkiej świadomej, “uczynkowej” winy, ale także uchronił od “nieuchronnego”: od skażenia ludzkiej natury wywołanego grzechem pierworodnym. Uczynił ją Niepokalaną. Termin “różdżka” (albo: “odrośl”) może być aluzją do tekstów mesjańskich Starego Testamentu, określających tym pojęciem przyszłego Mesjasza ( zwłaszcza: Iz 11,1; 4,2; Jr 23,5; Za 3,8; 6,12). Ukoronowaniem tych wypowiedzi są słowa Jezusa: “to Ja jestem Odrośl i Potomstwo Dawida” (Ap 22,16). Maryja jest zatem świeżą i szlachetną “różdżką” ze względu na Jej własne niepokalane poczęcie oraz dziewicze zrodzenie Bożego Syna.
