W Izraelu płodność była uważana za znak błogosławieństwa Bożego. Urodzenie dziecka było zawsze ogromnym wydarzeniem w życiu rodziny i społeczeństwa. Odwrotnie jego brak, narażał często małżonków na niesławę i szyderstwa. Niemniej studiując Słowo Boże zauważamy, że często Boże wybranie wiązało się z niepłodnością małżonków. Niepłodne były: Sara żona Abrahama (Rdz 16, 2), Rebeka żona Izaaka (Rdz 25, 21), Rachela żona Jakuba (Rdz  29, 31), czy w końcu Elżbieta żona Zachariasza (Łk 1, 7). Ta ostatnia pod wpływem Ducha Świętego wypowiedziała chyba najpiękniejszy hymn pochwalny ku czci nienarodzonego mówiąc do Maryi - „błogosławiony jest owoc Twojego łona” (Łk 1, 42). Jan Chrzciciel został napełniony Duchem Świętym zanim się narodził. Bóg nie uczynił żadnej różnicy dla narodzonego i mającego się narodzić. Obydwaj są Jego stworzeniem - ludźmi i spotykają się z taką samą miłością.

Współczesna genetyka w sposób jednoznaczny rozstrzygnęła, że z chwilą połączenia się dwóch komórek: żeńskiej - komórki jajowej i męskiej - plemnika, powstaje istota, której informacja genetyczna zawarta w kodzie DNA, całkowicie określa wszelkie cechy człowieka na etapie dorosłości. Ta informacja genetyczna definiuje nas jako ludzi. Innymi słowy ta dwukomórkowa zygota to Jan Kowalski in statu fieri. Być może jest to twój sąsiad, żona twojego syna czy prezydent miasta. Aborcja sprawia, że ten Jan Kowalski nigdy nie zobaczy ciebie, ty zaś może utracisz swojego najlepszego przyjaciela.  

Bóg już dawno wypowiedział się o jego prawie do życia. My często takiego prawa nienarodzonym odmawiamy. Zadziwiające jest, że często prawa do życia odmawiają nienarodzonym właśnie genetycy – władcy życia.

Tadeusz Oniśko