Wydaje się, zatem że dziecko może mieć kłopoty. Na początku ciastek było tak dużo, że nikt nie był w stanie zobaczyć różnicy. Z czasem ciastek ubywało, aż w końcu ukazało się dno szuflady. Co gorsza rodzice od początku wiedzieli o podkradaniu ciastek ....

Może, więc warto wiedzieć, co Bóg myśli o kwestii życia.

Już Księga Rodzaju ukazuje nam pracę Boga, który stwarza wszystko „dobrze”, zaś jako arcydzieło swej pracy - „stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył; stworzył mężczyznę i niewiastę” (Rdz 1, 27). Człowiek jako istota obdarzona rozumem i wolną wolą otrzymał życie i prawo do niego od Boga, którego jest obrazem, nie zaś od rodziców, społeczeństwa czy państwa. Dlatego dla autora biblijnego jest oczywiste, że tylko Bóg mógł i może dysponować tym szczególnym dobrem. W księdze Powtórzonego Prawa Bóg mówi: „patrzcie teraz, że Ja jestem, Ja jeden, i nie ma ze mną żadnego boga. Ja zabijam i Ja sam ożywiam, Ja ranię i Ja sam uzdrawiam, że nikt z mojej  ręki nie uwalnia” (Pwt 32, 39).

Według Biblii, człowiek otrzymuje życie jako dar, lecz dar, którego nigdy nie staje się właścicielem. W jego gestii nie leży decyzja według swego uznania o pozbawieniu siebie życia jak i też życia innych. Stary Testament wyraża to dobitnie „Nie będziesz zabijał” (Wj 20, 13), precyzując następnie „Oddalisz sprawę kłamliwą i nie wydasz wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego, bo ja nie uniewinnię nieprawego” (Wj 23, 7). Bóg jest jedynym właścicielem życia i jego mścicielem (hbr. goel) - „Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie (...). Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego o życie brata” (Rdz 9, 5).

Przykazanie nie chroni zaś życia zbrodniarza, który powinien ponieść karę, w tym nawet karę śmierci. „Kto uwalnia łotra i skazuje niewinnych: Pan do obu czuje odrazę” (Prz 17, 15). W oryginalnym, hebrajskim tekście Biblii, na określenie zabijania występują różne słowa w zależności od kontekstu. Język hebrajski posiada inne słowa na określenie zabicia człowieka winnego zabójstwa, a inne na określenie zamordowania osoby niewinnej. W Dekalogu użyto w piątym przykazaniu słowa „rasah” -  jako wyraz stosowany na określenie zamordowania istoty ludzkiej - niewinnej. Właściwe jest zatem tłumaczenie zakazu jako „Nie będziesz mordował”.