Prolog ów dodaje ponadto, iż Łukasz napisał swoją Ewangelię, gdy istniały już dwie wcześniejsze: Mateusza, napisana na terenie Judei, oraz Marka, która powstała na terenie Italii. Uczynił to pod natchnieniem Ducha Świętego na obszarze “wokół Achai” (ta leżała po drugiej stronie wspomnianej Zatoki Korynckiej).
Mniej więcej z tego samego okresu pochodzi świadectwo określane jako tzw. Fragment Muratoriego. Lodovico Antonio Muratori był historykiem, archiwistą i pracownikiem Biblioteki Ambrozjańskiej w Mediolanie w XVIII w. To on właśnie przypadkowo znalazł wśród kart pewnego kodeksu łacińskiego pojedynczą pergaminową kartę z wypisanym katalogiem ksiąg świętych Nowego Testamentu. Po badaniach okazało się, iż karta pochodzi najpóźniej z roku 180 i jest fragmentem prywatnego spisu ksiąg kanonicznych NT, należącego do gminy rzymskiej. Obecnie przypisuje się ten zbiór św. Hipolitowi (stąd inne określenie: Kanon św. Hipolita). Dla nas istotne jest to, iż w tym spisie czytamy, co następuje: “trzecia księga Ewangelii jest według Łukasza. Łukasz ów, lekarz, po wniebowstąpieniu Chrystusa, gdy go Paweł - jakoby dlatego, że był w naukach biegły i gorliwy - wziął ze sobą, pod swoim imieniem - wedle opinii - [Ewangelię] napisał, jednakże nawet i on nie widział Pana w ciele, i dlatego tak jak był w stanie prześledzić, tak i od narodzenia Jana zaczął pisać”.
Jeszcze wcześniejsze świadectwo o Łukaszu jako autorze Ewangelii mamy od heretyka Marcjona, który w 144 r. założył nową wspólnotę religijną z własną hierarchią i liturgią. Uważał on, że tylko Paweł poprawnie rozumiał naukę Chrystusa. Stworzył zatem własny kanon ksiąg świętych, wyrzucając z niego cały Stary Testament oraz te wszystkie księgi Nowego Testamentu, które uważał za zbyt “żydujące”. W konsekwencji w jego kanonie, powstałym przed rokiem 160, ostała się wyłącznie Ewangelia według św. Łukasza oraz dziesięć listów przypisywanych Pawłowi (za wyjątkiem Listu do Hebrajczyków i trzech Listów Pasterskich: 1-2Tm, Tt). Niezależnie od tego, jak byśmy oceniali działania Marcjona, faktem jest, że przekazuje on nam najstarsze świadectwo o Ewangelii napisanej przez św. Łukasza.
Łukaszowe autorstwo Ewangelii potwierdzają też jednogłośnie późniejsi pisarze kościelni, jak św. Ireneusz (Adv. haer. III, 1,1), Orygenes cytowany przez Euzebiusza z Cezarei (Hist. eccl. VI, 25,6), czy też dość obszernie sam Euzebiusz (Hist. eccl. III, 4,6).
Warto postawić pytanie, czy w samej Ewangelii nie ma wyraźnych świadectw o jej autorze. Otóż trzeba przyznać, iż jakkolwiek w tekście nie znajdujemy ani jednej wzmianki o Łukaszu, to jednak pewnych informacji dostarcza nam wstęp do Ewangelii: “skoro wielu usiłowało napisać opowiadanie o sprawach, które się dokonały wśród nas, tak jak przekazali nam ci, którzy od samego początku stali się naocznymi świadkami i sługami słowa, wydawało się [słusznym] i mnie, po prześledzeniu raz jeszcze starannie wszystkich tych spraw, napisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś poznał niewątpliwą prawdę słów, co do których zostałeś pouczony” (1,1-4).
