Tę opinię podtrzymuje, lekko ją modyfikując, św. Ireneusz, który - cytowany przez Euzebiusza - napisał w swoim dziele Adversus haereses, że “po ich śmierci [tzn. Piotra i Pawła w Rzymie] Marek, uczeń i tłumacz Piotra, sam osobiście to, co było przez Piotra przepowiadane, na piśmie nam przekazał” (III 1,3).

Obecnie dość powszechnie przyjmuje się, że śmierć Pawła przypadła na rok 67, co potwierdzałoby wcześniejszą opinię, że Ewangelia musiała powstać pod koniec lat sześćdziesiątych.

Ale wróćmy jeszcze do wypowiedzi Papiasza. Dowiadujemy się z niej ponadto, że Marek zanotował wszystko “starannie”, ale “nie po kolei” z tego, co było treścią nauczania i życia Jezusa. Ani bowiem nie był Jego uczniem, ani nie słyszał Go nauczającego na terenie Palestyny. Jego Ewangelia jest zatem przekazem “z drugiej ręki”, a konkretnie - jest zapisem katechezy św. Piotra, który dobierał głoszone treści stosownie do okoliczności czasu i miejsca. Można rzec, że Piotr “aktualizował” swe przepowiadanie zależnie od potrzeb. Nie starał się o zachowanie wiernej chronologii życia i nauczania Jezusa, ale - jak powiedzielibyśmy dzisiaj - o “ewangelizowanie” swoich odbiorców, o żywą katechezę, której celem jest doprowadzenie do wiary w Jezusa, a nie do wiedzy o Jezusie. Zapis Markowy jest zatem starannym przekazem tej żywej tradycji nauczania Piotrowego. Jego Ewangelia ma więc tzw. katechetyczny układ treści, w przeciwieństwie do Ewangelii Mateuszowej, która zachowuje układ tematyczny.

Nieco odmienne szczegóły w kwestii powstania Ewangelii Markowej przytacza w szóstym tomie swego dzieła Hypotyposeis Klemens Aleksandryjski, zmarły w roku 215. Są one zapewne wyrazem rozwoju tradycji, przekazywanej w późniejszych latach w Kościele na obszarze Egiptu. Otóż Klemens, także cytowany przez Euzebiusza, pisze następująco: “gdy Piotr publicznie w Rzymie głosił słowo i pod natchnieniem Ducha Ewangelię wypowiadał, obecni - a było ich wielu - poprosili Marka jako tego, który towarzyszył mu od dawna i zapamiętał to, co zostało wypowiedziane, aby spisał to, co zostało ustnie powiedziane. A gdy to uczynił, aby przekazał Ewangelię proszącym go [lub też: potrzebującym jej]. Gdy także Piotr [o tym] się dowiedział, w ogóle ani nie przeszkodził, ani nie zachęcił” (hist. eccl. VI, 6-7).

Z powyższych słów wynika, iż Marek spisał Ewangelię za życia Piotra oraz że dokonał tego w Rzymie na prośbę współbraci w wierze. W takim przypadku Ewangelia powstałaby jeszcze w I poł. lat sześćdziesiątych.