W jaki sposób Jezus, główny zainteresowany, reaguje na słowa Szymona? Odpowiada mu spokojnie i, o dziwo, potwierdzająco: “szczęśliwy jesteś, Szymonie, synu Jony , ponieważ nie tyle objawiły ci [to] ciało i krew, co raczej Ojciec mój, który jest w niebie” (w.17). Przymiotnik “szczęśliwy”, makarios, niekiedy jest tłumaczony jako “błogosławiony”, podobnie jak w tekście tzw. Ośmiu Błogosławieństw (Mt 5,3-12). Nie wydaje się to jednak być właściwym przekładem. Grecki termin  eulogētos zarezerwowany jest bowiem do zwrotów odnoszących się do samego JHWH, natomiast przymiotnik makarios charakteryzuje przede wszystkim ludzi . Co jest zatem powodem szczęścia Szymona? Otóż to, że słowa, które przed chwilą wypowiedział, nie tyle zostały mu objawione przez “ciało i krew”, czyli że nie tyle doszedł do nich sam z siebie jako człowiek, na drodze rozumowej dedukcji, ani też nie tyle dowiedział się o tym od kogoś innego z ludzi, co raczej że usłyszał je od samego Boga. Szymon po prostu dał się ponieść natchnieniu i nie rozważając zbytnio w swoim sercu tego, co wyrzekł, pozwolił przemówić przez siebie Duchowi Bożemu. Gdyby bowiem zaczął się głębiej zastanawiać nad Jezusowym pytaniem i rozważać w swym sercu, co ma odpowiedzieć, to prawdopodobnie zawahałby się z odpowiedzią, tak jak pozostali uczniowie. Umilkłby i pozostał w sferze racjonalnych dociekań i przemyśleń, podobnie jak uczynili to pozostali. Pozwolił się jednak prowadzić duchowi Bożej inspiracji i - mówiąc językiem potocznym - “strzelił bez zastanowienia”. Z żydowskiego punktu widzenia jego wypowiedź była herezją, ale nie z punktu widzenia Bożego. Dlatego też tylko on - zawsze taki szybki i gwałtownie reagujący - usłyszał od Jezusa słowa pochwały oraz obietnicę, której nie otrzymał nikt poza nim: “i ja ci mówię: ty jesteś Piotr [czyli skała], i na tej właśnie skale pobuduję mój Kościół, a bramy piekła go nie przemogą” (w.18). Pierwsza część wypowiedzi Jezusa (“i ja ci mówię”) nawiązuje do wcześniejszych słów Szymona: skoro on nie zawahał się pójść za natchnieniem Bożym i wypowiedzieć coś, co po ludzku było herezją, to dlatego teraz Jezus jemu właśnie (i tylko jemu, a nie pozostałym jedenastu, którzy zatrzymali się na “pozycji rozumowej”), przedstawia wspaniałą obietnicę: będzie skałą, na której Jezus zbuduje zakładaną przez siebie wspólnotę Kościoła. Spotykamy tu typową scenę powołania, charakterystyczną opisom powołań proroków ST. Jakkolwiek nie słyszymy słów wezwania Bożego ani odpowiedzi w stylu Izajasza: “oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8), to wydaje się, iż zastępuje je pomyślne zdanie przez Szymona “egzaminu kwalifikacyjnego” w formie pozwolenia na “poniesienie się” Duchowi Bożemu i następujące w konsekwencji wyznanie.

Wiele mówi nadanie Szymonowi symbolicznego imienia Piotr, petros, które to słowo greckie w takiej formie gramatycznej (rzeczownik rodzaju męskiego) oznacza raczej kamień niż skałę i jest pochodną od słowa petra (r.ż.), czyli “skała” w sensie właściwym. Jezus zatem nadaje Szymonowi nowe, nieznane dotąd, i zarazem symboliczne imię: będzie jak skała, na której można z powodzeniem zakładać fundamenty nowej budowli (por. przypowieść o budowaniu domu na skale lub na piasku, Mt 7,24-27). Fakt nadania lub zmiany imienia wskazywał w środowisku semickim na władzę zwierzchnią kogoś, kto to czyni, i przejście osoby, której nadaje się imię lub je zmienia, pod jego całkowity protektorat. Oznacza zatem, iż Szymon przechodzi odtąd niejako “na własność” Jezusa, staje się całkowicie “Jego”. Ponadto - jak każdy powołany - otrzymuje misję do wykonania: będzie stabilnym fundamentem nowej wspólnoty religijnej, założonej przez Tego, którego wcześniej nazwał Mesjaszem i prawdziwym Bogiem. Otrzyma też władzę nad Królestwem Bożym, czyli potocznie mówiąc - niebem, oraz władzę “związywania i rozwiązywania”, co w języku ówczesnych rabinów, w odniesieniu do interpretacji Prawa, oznaczało władzę “zabraniania i pozwalania”. Szymon-Piotr będzie mógł zatem odtąd na mocy otrzymanej “licencji” dokonywać tu, na ziemi, rozstrzygnięć prawnych i podejmować decyzje, których konsekwencje sięgną Nieba i tam będą zaakceptowane i uprawomocnione.