Chciałbym ponownie spojrzeć na kilka wypowiedzi z tamtej homilii: „Modlitwa chwały  jest modlitwą chrześcijańską, dla nas wszystkich. Podczas Mszy św. każdego dnia, kiedy  śpiewamy „Święty, Święty, Święty” jest to modlitwa chwały. Chwalimy Boga za jego potęgę bo jest wielki. I zwracamy się do niego używając przepięknych słów, ponieważ chcemy to czynić. Modlitwa chwały przynosi w nas owoc. Sara tańczyła gdy celebrowała swoją płodność – w wieku dziewięćdziesięciu lat! Ta owocność oddaje chwałę Bogu. Mężczyźni i kobiety, którzy chwalą Pana, którzy modlą się chwaląc Pana – i którzy są  szczęśliwi tak czyniąc - radują się śpiewając Sanctus na Mszy św. i wydają owoce. Rozważmy  jak pięknym czynem jest ofiarowanie modlitwy chwały Bogu. Powinna być to nasza osobista modlitwa, a kiedy ofiarujemy ją Bogu, winniśmy sobie powiedzieć: „Powstań, o serce,  ponieważ stoisz naprzeciw Pana Chwały” (Msza Święta w Domu Świętej Marty, 28 Stycznia 2014).

Razem z modlitwą chwały, modlitwa wstawiennicza jest, w dzisiejszych czasach, wołaniem do Ojca za naszych chrześcijańskich braci i siostry, którzy są prześladowani i  mordowani oraz w sprawie pokoju w naszym burzliwym świecie. Chwal Boga w każdym  czasie, nigdy nie przestawaj, wychwalaj go coraz więcej i więcej, bezustannie. Powiedziano mi o istnieniu grup w Ruchu, które modlą się różańcem. Modlitwa do Matki Bożej nie może nigdy zostać wykluczona, nigdy! Ale gdy spotykacie się na modlitwie, to chwalcie Pana!

4.    Jedność Ciała Chrystusa

Widzę, że jest wśród was mój drogi przyjaciel, Pastor Giovanni Traettino, któremu ostatnio złożyłem wizytę. Fraternio Katolicka, nie zapominaj o swoich korzeniach, nie zapominaj, że Odnowa w Duchu Świętym jest, w swej naturze, ekumeniczna. Bł. Paweł VI wypowiedział się w tej kwestii we wspanialej Adhortacji o ewangelizacji, która dobrze nawiązuje do dnia dzisiejszego: „Siła ewangelizacji bardzo się pomniejszy, jeśli głosiciele Ewangelii będą podzieleni między sobą, skutkiem różnych przyczyn podziału. Czyż nie jest to jedno z wielkich nieszczęść współczesnej ewangelizacji? Testament duchowy Pana uczy nas, że jedność między chrześcijanami jest nie tylko dowodem zaliczania nas do liczby Jego uczniów, ale także Jego posłania od Ojca, najmocniejszym argumentem wiary, dawanej chrześcijanom lub samemu Chrystusowi. Tak jest: los ewangelizacji łączy się ze świadectwem jedności, dawanym przez Kościół. Stąd bierze się powaga obowiązków, ale także pociecha.” (Evangelii Nuntiandi, 77). Takie są słowa Bł. Pawła VI. Ekumenizm duchowy jest modlitwą i wspólnym świadczeniem, że Jezus jest Panem, oraz spotykaniem się razem, by pomóc biednym w całym ich ubóstwie. Musimy czynić to wszystko nie zapominając w tych czasach, że krew Chrystusa, wylana przez licznych chrześcijańskich męczenników, nawołuje nas i zachęca do celu jedności. Dla prześladowców nie jesteśmy podzieleni, nie jesteśmy luteranami, prawosławnymi, ewangelikami, katolikami... Nie! W  ich oczach wszyscy jesteśmy jednym i tym samym! Dla prześladowców jesteśmy chrześcijanami! Ich nie obchodzi nic innego. To jest ekumenizm krwi, którego dziś doświadczamy.