tercja
Kolejna godzina modlitewna, tercja, niesie z sobą całe bogactwo odniesień, przede wszystkim do Starego Testamentu. Maryja jest nazwana “arką przymierza”. Opis wyglądu arki znajdujemy w Wj 25,10nn. Była ona traktowana jako widzialny znak Bożej niewidzialnej obecności pośród swego ludu. W niej przechowywano tablice Przymierza. Porównanie Maryi do arki przymierza sugeruje, iż w opinii autora Godzinek jest Ona rzeczywiście znakiem Bożej obecności we wspólnocie ludu Nowego Przymierza. Jest tą, która wskazuje na Jezusa i której łono było dla Niego bezpieczną arką i pewnym schronieniem. Jest arką także i w tym sensie, że przez całe swe życie zachowywała i rozważała w swoim sercu Jego słowa (zob. Łk 2,19.51).

Inne określenie, które pada w hymnie tej godziny w odniesieniu do Maryi, to “tron Salomona”. Opis wspaniałości tronu Salomonowego znajdujemy w 1Krl 10,18nn. Był wykonany z kości słoniowej i wyłożony czystym złotem. Miał sześć stopni z dwunastoma lwami. Tuż przy tronie stały kolejne dwa lwy. Był wyjątkowy w swym przepychu i formie. Jak powiada autor biblijny, “czegoś takiego nie uczyniono w żadnym z królestw” (w.20). Porównanie Maryi do tronu Salomona wskazuje na Jej ... macierzyńskość. To przecież Jej łono stało się wspaniałym tronem dla Słowa Wcielonego . Wyjątkowość tronu Salomonowego jest tu z pewnością odniesiona do wyjątkowości dziewiczego macierzyństwa Maryi.

Maryja nazwana jest następnie “tęczą wszechmocną ręką z pięknych farb złożona”. Możemy tu znaleźć odniesienie do Rdz 9,9nn i do opisu zawarcia przymierza między Bogiem a ludzkością popotopową. Znakiem tego przymierza stała się tęcza . Ten znak należy rozumieć jako zapowiedź pokoju i przebaczenia ze strony Boga. Podobnie Maryja staje się tęczą zapowiadającą Boże zmiłowanie nad ludźmi i dar pokoju przez zrodzenie Bożego Syna, Dawcę pokoju (por. 2Tes 3,16).

Kolejne określenie: “Tyś krzak Mojżeszów boskim ogniem gorejąca”, odwołuje się do tekstu z Wj 3,1nn, opisującego objawienie się Boga Mojżeszowi na pustyni, w płomieniu wydobywającym się ze środka krzewu. Bóg objawia wówczas Mojżeszowi swoje “Imię”, czyli istotę: Jahwe, “Jestem, który jestem”, oraz daje mu misję wyprowadzenia pokoleń Jakuba z niewoli egipskiej i przeprowadzenia ich do Ziemi Obiecanej. Jak rozumieć to określenie w odniesieniu do Maryi? Zapewne jako znak Bożej obecności w Niej, ale też jako symboliczne ujęcie tej “pięknej miłości”, która płonęła w sercu Maryi, nie naruszając Jej dziewictwa i czystości.