Po omówieniu Ewangelii wg św. Mateusza, która jest pierwszą w układzie kanonicznym i najdłuższą ze wszyskich, przejdźmy teraz do drugiej i zarazem najkrótszej: do Ewangelii wg św. Marka. Na wstępie warto parę słów powiedzieć o jej autorze, czasie i miejscu powstania.

Ponieważ Ewangelia nie wymienia ani razu imienia Marka, musimy zajrzeć do świadectw zewnętrznych, czyli do pozabiblijnych przekazów pisanych. Na szczęście, sporo z nich zachowało się, często jako cytaty u pisarzy czy też Ojców Kościoła.

Najstarszym świadectwem jest wypowiedź Papiasza, biskupa Hierapolis (dzisiejsza zachodnia Turcja). Jego słowa z ok. 130 r. n.e. cytuje w dziele Historia ecclesiastica Euzebiusz z Cezarei - drugi po Łukaszu historyk pierwotnego Kościoła, zmarły w 339 roku. Papiasz przytacza zdanie pewnego prezbitera, który twierdził, że “Marek, gdy został tłumaczem Piotra, to, co sobie przypomniał, starannie zapisał, jednakże nie po kolei z tego, co zostało przez Pana czy to powiedziane, czy uczynione. Ani bowiem nie słyszał Pana, ani Mu nie towarzyszył, później dopiero - jak rzekłem - Piotrowi. Ten zaś swoje nauki układał stosownie do potrzeb, ale nie w ten sposób, jakby czyniąc uporządkowane zestawienie wypowiedzi Pańskich, tak że w niczym nie popełnił błędu Marek tak pewne rzeczy zapisując, jak sobie przypomniał. O to jedno bowiem się zatroszczył, aby niczego z tych spraw, które usłyszał, nie pominąć ani też niczego w nich nie zafałszować” (hist. eccl. III, 39,15).

Powyższa wypowiedź jest interesująca z paru względów. Po pierwsze, dowiadujemy się z niej, iż Marek był tłumaczem Piotra Apostoła. Niewątpliwie chodzi tu o tłumaczenie na język grecki tego, co Piotr mówił po aramejsku. Piotr bowiem posiadał znajomość greki (jak zresztą każdy mieszkaniec Galilei wchodzący w handlowe układy z mieszkańcami sąsiedniego, hellenistycznego z ducha Dekapolu), ale z pewnością nie na tyle, by móc w tym języku swobodnie przekazywać nauczanie Jezusa i o Jezusie. Dlatego Marek, który - jak widać z tekstu Ewangelii - opanował ten język w znacznie lepszym stopniu, stał się jego tłumaczem z kontakcie ze światem greckim.

Po drugie, z tekstu wynika, że Marek zapisał to, co sobie “przypomniał” z nauczania Piotra. Takie sformułowanie sugeruje, iż stało się to już po jego śmierci. Jeżeli Piotra ukrzyżowano w roku 64, jak podaje tradycja, w takim razie Ewangelia musiała powstać w II poł. lat sześćdziesiątych.