Inne teksty zawierające termin “czterdzieści” dotyczą lat życia człowieka: Izaak miał “czterdzieści lat”, gdy wziął za żonę Rebekę (Rdz 25,20), podobnie Ezaw, gdy wziął za żonę Jehudit oraz Bosmat (Rdz 26,34). Kaleb miał “czterdzieści lat”, gdy Mojżesz wysłał go z Kadesz-Barnea na przeszpiegi do Kanaanu (Joz 14,7), a Iszbaal, syn Saula, w tym wieku objął władzę w kraju (2Sm 2,10).
Szereg wypowiedzi dotyczy liczby wojsk: ok. “czterdziestu tysięcy” wojowników przeszło przed Panem, by walczyć na stepach Jerycha (Joz 4,13); z pokolenia Asera pochodziło “czterdzieści tysięcy wojowników” (1Krn 12,37) i to dzięki m.in. nim Dawid został królem; Dawid zabił “czterdzieści tysięcy pieszych” spośród Aramejczyków (1Krn 19,18); w okresie wojen machabejskich w II w. p.n.e. Lizjasz wysyła “czterdzieści tysięcy pieszych” przeciw Judzie (1Mch 3,39), a Jonatan wyszedł naprzeciw Tryfona z “czterdziestoma tysiącami żołnierzy” (1Mch 12,41). Z kolei o Antiochu Epifanesie napisano, że wymordował “czterdzieści tysięcy osób” spośród mieszkańców Judei (2Mch 5,14).
Niektóre konteksty wskazują na okres pokoju: tak było przez “czterdzieści lat” aż do śmierci Otniela (Sdz 3,11), za czasów Debory (Sdz 5,31) czy Gedeona (Sdz 8,28).
Niekiedy “czterdzieści” może określać czas kary: z tego powodu wydał Pan Izraela w ręce Filistynów na “lat czterdzieści” (Sdz 13,1); także Egipt nie będzie zamieszkany przez “czterdzieści lat”, a ludność zostanie rozproszona (Ez 29,11.12), lecz po upływie tego czasu Jahwe zbierze Egipcjan spośród narodów (Ez 29,13).
Dalsze teksty sugerują czas oczekiwania na zmianę: po upływie niecałych “czterdziestu dni” dwaj synowie Sennacheryba zabili go i uciekli w góry Ararat (Tb 1,21); dziwne zjawiska pojawiały się nad Jerozolimą przez blisko “czterdzieści dni”, gdy Antioch przygotowywał wyprawę przeciw Egiptowi (2Mch 5,2); prorok Jonasz idąc przez Niniwę głosił, że jeszcze “czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona” (Jon 3,4).
W konteksty czasowe wpisują też inne wypowiedzi: prorok Eliasz szedł “czterdzieści dni i czterdzieści nocy” do Bożej góry Chorew (1Krl 19,8); balsamowanie patriarchy Jakuba zajęło tradycyjne “czterdzieści dni” (Rdz 50,3); tyle dni leżał na prawym boku Ezechiel, znosząc w ten sposób przewinienia Judy (Ez 4,6); jeden dzień był mu liczony za jeden rok; a Filistyn Goliat stawał przed wojskiem Izraela przez “czterdzieści dni” i urągał mu (1Sm 17,16).
