Następny tytuł: “Tyś różdżka Aronowa, śliczny kwiat rodząca”, jest zaczerpnięty z Lb 17,16nn. Tekst biblijny opowiada o poleceniu, które Bóg dał przez Mojżesza przywódcom poszczególnych pokoleń Izraela, aby każdy z nich przyniósł swoją laskę, symbolizującą lokalną władzę nad danym pokoleniem. Mojżesz na każdej z nich wypisał imię przywódcy danego pokolenia. Na lasce Lewitów wypisał imię Aarona. Laski zostały następnie złożone w Namiocie Spotkania, a ta, która zakwitnie, miała wskazać tego, którego Bóg wybrał i legitymizował jako znak wobec buntującego się stale ludu. Okazało się, że “zakwitła laska Aarona z pokolenia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała dojrzałe migdały” (w.23). Kwitnąca laska Aarona była zatem znakiem wyboru owego męża z pokolenia kapłańskiego i jego legitymizacji przez Boga wobec Izraelitów. Autor Godzinek odnosi ten obraz do Maryi, gdyż i Ona wywodzi się z rodu kapłańskiego Lewiego, i to Ona właśnie porodziła śliczny kwiat”, czyli Jezusa, Syna Bożego.
Kolejny tytuł, którym autor Godzinek obdarza Maryję, to “brama rajska zamkniona”. Jest w tym niewątpliwe nawiązanie do pierwotnej krainy szczęśliwości, czyli raju, opisanej w Rdz 2,4nn. Była to kraina wspólnego zamieszkania Boga i człowieka oraz pełnej harmonii między nimi, między ludźmi i między człowiekiem a światem stworzonym. Kres szczęściu i harmonii położył grzech nieposłuszeństwa ze strony pierwszych ludzi. W konsekwencji, wygnanie z raju (jakkolwiek było wyrazem Bożej miłości wobec człowieka i troski o niego; sic!) , zamknęło jednak przed nim “bramę” do pierwotnego ogrodu szczęśliwości.
Drugim nawiązaniem jest poetycki opis w księdze Pieśni nad pieśniami, gdy oblubieniec opisując piękno swej oblubienicy, zwraca się do niej w następujących słowach: “ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym” (4,12). W kontekście najbliższym oznacza to pełną dziewiczość oblubienicy (jest “zamkniętym ogrodem rajskim”), która wszystko to, co ma najcenniejszego, zachowuje dla swego oblubieńca. Oba obrazy łącznie w odniesieniu do Maryi wskazują z jednej strony na “rajskie” piękno Jej przymiotów fizycznych i duchowych, z drugiej - na Jej strzeżoną czystość i dziewiczość. Ta “brama zamkniona” otworzyła się tylko raz i to dla Boga-człowieka.
Następny obraz, “runo Gedeona”, przenosi nas w epokę sędziów i walk Izraela o zachowanie swej niezależności od ludów ościennych w XII w. p.n.e. Na błagalne prośby ciemiężonych Izraelitów, Bóg powoływał wybranych przez siebie charyzmatycznych przywódców, aby pod ich przewodem wyzwalać uciśnione pokolenia. W tym przypadku, powołuje Gedeona z pokolenia Manassesa, by wyzwolił Izraela z ucisku Madianitów. Gedeon wyraża zgodę, ale prosi o podwójny znak z runem ze strony Boga, celem upewnienia się, że misja pochodzi rzeczywiście od Niego (Sdz 6,36nn). Bóg spełnia prośbę, a potem za przyczyną Gedeona wyzwala Izraela z rąk Madianitów. Runo Gedeona spełnia tu funkcję znaku potwierdzającego prawdziwość jego powołania i misji. W odniesieniu do Maryi wskazuje, iż to Ona jest godnym zaufania znakiem nieustannej Bożej życzliwości wobec człowieka i prawdziwości Jego słów.
