Następne określenie: “dom poświęcony, siedmioma kolumnami pięknie ozdobiony”, także zaczerpnięty został z Księgi Przysłów i wyraźnie kontynuuje wcześniejszy obraz Bożej Mądrości. To właśnie Mądrość “zbudowała sobie dom, wyciosała siedem kolumn” (9,1). “Siedem kolumn” oznacza symbolicznie pełną stabilność budowli, która nie runie pod wpływem jakichś czynników zewnętrznych (niczym obraz budowania domu na skale w Mt 7,24nn). Jeśli autor Godzinek odnosi ten obraz do Maryi, to pragnie powiedzieć, że to Ona jest ową Bożą Mądrością, a przebywanie w Jej obecności (czytaj: szacunek Jej oddawany przez właściwą pobożność maryjną) jest gwarantem bezpiecznego budowania swego życia osobistego czy rodzinnego. Innymi słowy, Maryja jest mądrością, bo zawsze prowadzi do swego Syna, który jest źródłem wszelkiej Mądrości. Jest domem Mądrości, bo jest matką Słowa Wcielonego, stała się świątynią (czyli wg ST właśnie “domem”) zamieszkania Boga niczym świątynia Jerozolimska pobudowana przez Salomona (1Krl 6-7), Jej łono stało się “domem poświęconym”.

Kolejne określenia: “ochroniona od wszelakiej zarazy świata” oraz “pierwej święta w żywocie matki niż zrodzona”, akcentują zasadniczy nurt myślenia autora Godzinek: Maryja jest niepokalana. Jest “matką wszech żyjących”, bo jest podobna do biblijnej Ewy, która jako pierwsza taki właśnie tytuł otrzymała: “matka wszystkich żyjących” (Rdz 3,20). Jednakże Ewa poprzez grzech zrodziła “ku śmierci”, a Maryja poprzez łaskę Boga i swoją wierność rodzi “do życia”, staje się “świętych drzwiami”. Jest nową Ewą i źródłem duchowego odrodzenia.

Nazwana jest “nową gwiazdą z Jakuba”, co jest wyraźnym nawiązaniem do proroctwa Balaama z Księgi Liczb (24,15nn). Pogański wróżbita Balaam wezwany przez króla Moabu, Balaka, by przeklinał Izraela, pod wpływem Bożego natchnienia wypowiada szereg proroctw-błogosławieństw, a wśród nich następujące: “widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: wschodzi Gwiazda z Jakuba, z Izraela podnosi się berło” (w.17). W interpretacji żydowskiej, a następnie chrześcijańskiej, proroctwo to zapowiada najpierw Dawida jako wielkiego władcę nad Izraelem, czyli pokoleniami Jakuba, a następnie - Mesjasza z rodu Dawida. Kościół widzi wypełnienie się tych słów na osobie Jezusa. Autor Godzinek odnosi je jednak śmiało do Maryi, nazywając ją “nową gwiazdą z Jakuba”, w niej widząc królewską godność i majestat, i wypełnienie tęsknot ludzkich na nadejście mesjańskiego czasu odnowy. Takie spojrzenie jest poniekąd usprawiedliwione, skoro jest matką Mesjasza. Jest tym samym “ponad aniołami” i jest “ogromna czartu”, czyli potężna w swej mocy. To może być ponowne odwołanie się do obrazu niewiasty apokaliptycznej (Ap 12), a zwłaszcza do starotestamentowego obrazu Ewy, której potomstwo zmiażdży głowę węża (Rdz 3,15). Maryja jest przecież nową Ewą, bo Jej Potomek - Jezus, zmiażdżył głowę szatana poprzez swoje zmartwychwstanie. Maryja jest więc “ogromna czartu”, jest niczym wojenny “obóz w szyku silny” (liczne odniesienia starotestamentowe), jest “ucieczką chrześcijan i portem nieomylnym”.