Dialog kończący jutrznię zawiera słowa: “wybrał Ją Bóg i wywyższył ponad wszystko - i wziął Ją na mieszkanie do przybytku swego”. Jest to zapewne nawiązanie do słów Maryi wypowiedzianych wobec Elżbiety w trakcie nawiedzenia, a zawartych w hymnie Magnificat: “oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia” (Łk 1,48), jak i do słów Elżbiety skierowanych wcześniej do Maryi: “błogosławionaś Ty między niewiastami” (1,42). Ukoronowaniem tych zapowiedzi jest wspomniana wizja Niewiasty apokaliptycznej (Ap 12), którą można interpretować jako wyniesioną w chwale Maryję, Matkę Mesjasza i Matkę Kościoła. “Wzięcie do mieszkania” to wyraźna aluzja do wniebowzięcia NMP i szeregu apokryfów określanych ogólnym tytułem: Transitus, czyli “przejście”, opisujących to wydarzenie jako śmierć Maryi w Jerozolimie, jej pogrzebanie w Dolinie Cedronu i przeniesienie do nieba Jej “duszy i ciała” przez Syna, Jezusa.

Zwieńczeniem Jutrzni (a zarazem każdej z “godzin” modlitewnych Godzinek) jest modlitwa odnosząca się do Maryi jako “świętej”, “Królowej niebieskiej”, “matki naszego Pana, Jezusa Chrystusa” i “Pani świata”. Jest to prośba o wstawiennictwo u Syna celem odpuszczenia wszystkich naszych grzechów. Jest to zarazem prośba, abyśmy za Jej przyczyną mogli otrzymać w niebie “zapłatę wiecznego błogosławieństwa”, czyli życie wieczne z Bogiem. A uzasadnieniem tych próśb jest rozpamiętywanie “nabożnym sercem” “Twego świętego Niepokalanego Poczęcia”. I tu dochodzimy do właściwej tematyki Godzinek: są one poświęcone rozpamiętywaniu tajemnicy Niepokalanego Poczęcia NMP. Jest to zarazem klucz do właściwej interpretacji wszystkich wątków biblijnych, jakiekolwiek znajdują się w Godzinkach. Ich celem jest ostatecznie ukazanie Maryi jako Niepokalanie Poczętej. A zatem w tym duchu “hermeneutycznym” spójrzmy na kolejne teksty Godzinek.

pryma

W ramach “prymy”, czyli “pierwszej” modlitwy odmawianej rano, pojawia się tytuł: “panna mądra” w odniesieniu do Maryi. Jest to zapewne odwołanie się do ksiąg mądrościowych Starego Testamentu, w których Boża Mądrość jest ukazywana jako niewiasta zachęcająca ludzi do podążania jej drogami. Dlaczego akurat jako niewiasta? Gdyż hebrajski termin “mądrość” jest rodzaju żeńskiego. Takie “żeńskie upersonifikowanie” przymiotu Bożej mądrości znajdujemy zwłaszcza w Księdze Przysłów, w rozdziałach pierwszym i ósmym. To mogło dać pretekst do przeniesienia tego obrazu na postać Maryi jako “Panny mądrej”, Ikony Bożej Mądrości. Drugim kontekstem może być scena nowotestamentowa o pannach mądrych i głupich (Mt 25,1nn). Mądre to te, które były przygotowane na spotkanie oblubieńca, niezależnie od pory jego nadejścia. Inaczej mówiąc, były w stanie “łaski uświęcającej”, zawsze gotowe na spotkanie z Panem. Tak właśnie jest ukazana Maryja - jako niewiasta mądra, bo wiernie zachowująca Boże nauczanie i zawsze gotowa odpowiedzieć pozytywnie na Boże wezwanie.