Prośba o “wyrwanie z potężnych nieprzyjaciół mocy” znajduje swoje niemal dosłowne źródło w tekście Ps 59,2: “wyrwij mnie, Boże, od moich nieprzyjaciół, chroń mnie od powstających przeciwko mnie!” . Księgi biblijne Starego Testamentu są pełne zarówno zapowiedzi, jak i próśb kierowanych do Boga o wyzwolenie zarówno narodu, jak i pojedyńczych osób z mocy nieprzyjaciół. Chodzi tu przede wszystkim o “nieprzyjaciół” w  znaczeniu dosłownym, fizycznym, ale w tekstach Nowego Testamentu pojawia się też przenośne rozumienie pojęcia “nieprzyjaciel”: “nieprzyjacielem... jest diabeł” (Mt 13,39). Powyższa prośba może być również nawiązaniem do opisu grzechu pierwszych ludzi, Adama i Ewy, oraz obietnicy danej niewieście, że jej potomstwo zmiażdży głowę węża (Rdz 3). Kościół intepretując ten tekst widzi w nim zapowiedź nowej Ewy, czyli Maryi, której potomstwo, a ściśle rzecz ujmując - Potomek, Jezus, zmiażdży ostatecznie siły osobowego zła. “Potężnymi nieprzyjaciółmi” w tekście Godzinek byłyby zatem raczej duchy nieczyste, demony, aniżeli ludzie, choć nie jest to wykluczone.

Drugim, uzupełniającym obrazem, jest wizja Niewiasty apokaliptycznej (Ap 12). Jest ona przedstawiona zarówno jako matka Mesjasza, który będzie rządził ludami przy pomocy “żelaznego” berła, a zatem - autorytatywnie, jak i jako matka Kościoła, czyli wspólnoty ludzi, którzy “strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa” (w.17). Maryja, ponieważ jest Matką Mesjasza i Matką Kościoła, chroni nas przed wszelkim złem, a przede wszystkim przed złem osobowym, owym apokaliptycznym smokiem, stąd wezwanie pojawiające się we wstępie do każdej z godzin: “wyrwij nas z potężnych nieprzyjaciół mocy”, jest jak najbardziej uzasadnione.

Kolejne wezwanie: “zawitaj, Pani świata, niebieska Królowa” może być również nawiązaniem do Ap 12 i do wyniesienia Maryi w godności Matki Mesjasza i Kościoła. Jest wskazaniem na Jej wniebowzięcie i ukoronowanie na Królową nieba i ziemi.

Sformułowanie: “panna nad pannami” jest semityzmem (podobnie jak tytuł księgi ST: “Pieśń nad pieśniami”) i oznacza “wyniesiona ponad inne niewiasty”, “najwspanialsza z niewiast”. Pobrzmiewa tu aluzja do słów Elżbiety wypowiedzianych w czasie spotkania z Maryją: “błogosławiona jesteś między niewiastami” (Łk 1,42), czyli: “jesteś najbardziej błogosławiona pośród niewiast”.