O adresatach Ewangelii ciąg dalszy

Poprzedni artykuł zamknęliśmy stwierdzeniem, iż bezpośrednim odbiorcą Ewangelii wg św. Łukasza jest wysoki rangą obywatel rzymski o imieniu Teofil, zgodnie z tradycją kościelną - późniejszy biskup Antiochii. Oczywiśnie, nie oznacza to jednak, że Ewangelia była kierowana wyłącznie do niego jako swoiste pismo “prywatne”. Jej odbiorcami są również etnochrześcijanie. Taki wniosek można wyciągnąć wczytując się zarówno w tekst Ewangelii, jak i analizując sposób ujmowania treści przez jej autora.

Bóg przemawia do duszy nawet najbardziej zatwardziałego grzesznika. Doświadczył tego Tajsir Saada, były szofer Jasera Arafata. Jako młody chłopak był palestyńskim bojownikiem przesiąkniętym nienawiścią do nie-muzułmanów, a zwłaszcza do Żydów. Prawie nie było zbrodni, której by nie popełnił. Świadczył o tym dobitnie jego pseudonim: Rzeźnik. A jednak to jemu została dana łaska nawrócenia.

Tematem niniejszego artykułu (i paru następnych) jest Ewangelia według św. Łukasza. Należy ona do grona tzw. ewangelii synoptycznych, czyli takich, które można objąć “jednym spojrzeniem” (syn-opsis), gdyż zawierają wiele wspólnych im elementów co do treści i jej układu. Pojęcie to po raz pierwszy wprowadził niemiecki badacz J. Griesbach w XVIII w. i odniósł do trzech ewangelii: Mateusza, Marka i Łukasza. Dwie pierwsze omówiliśmy już wcześniej, teraz przyszedł czas na trzecią.

“Fatima to bez wątpienia najbardziej profetyczne z objawień nowożytnych” - powiedział kiedyś abp Tarcisio Bertone SDB, emerytowany arcybiskup Vercelli, sekretarz Kongregacji Nauki Wiary. Przypomnijmy, iż odbiorcami objawień Matki Bożej było troje pastorinhos, czyli pastuszków: rodzeństwo, Franciszek (8 lat) i Hiacynta (6 lat), oraz ich cioteczna siostra, Łucja (9 lat). Objawienia miały miejsce w Fatimie w dniach od 13 maja 1917 roku do 13 października tegoż roku, raz w miesiącu, czyli łącznie sześć razy. Były poprzedzone wizją Anioła Pokoju, trzymającego kielich i hostię, w roku 1916.

Sądzę, że wielkanocne życzenia świąteczne powinno się składać dopiero poczynając od Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego: są one wtedy autentycznym wyrazem radości ze zmartwychwstania Chrystusa i pragnieniem podzielenia się nią z innymi braćmi w wierze; jeśli zaś życzenia wysyłamy przed Wielkanocą, są one wtedy wyrazem czczej tradycji i zwykłym szablonem towarzyskim środowiska wyrosłego na tradycji chrześcijańskiej.

W kolejnym artykule z cyklu przedstawiającego Ewangelie synoptyczne nadszedł czas na ukazanie teologii Ewangelii wg św. Marka. Nie jest ona zbyt rozbudowana, a nawet - można powiedzieć - jest nieco “monotematyczna”. Zasadniczym bowiem tematem jest Królestwo Boże, któremu autor poświęca większość swej uwagi. Oczywiście, jest to zagadnienie równie ważne dla Mateusza, jak i Łukasza, ale tamci poruszają jeszcze inne kwestie, Marek natomiast skupia się głównie na tym.

Z JE ks. abp. Henrykiem Hoserem, przewodniczącym Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski, ordynariuszem warszawsko-praskim, rozmawia Małgorzata Jędrzejczyk

Księże Arcybiskupie, coraz głośniej mówi się o ideologii gender. Z czym ona się wiąże, jakie są jej korzenie?

- Ideologia gender pojawiła się w kręgach bardzo radykalnego feminizmu w latach 70., 80., aczkolwiek dojrzewała od lat 50. ubiegłego stulecia (J. Money). Właśnie to środowisko, związane z nim organizacje feministyczne i stowarzyszona z nimi Międzynarodowa Federacja Planowanego Rodzicielstwa (IPPF) - której przedstawiciele działają w Polsce - zaproponowały tę ideologię podczas światowej konferencji ludnościowej w Pekinie w 1995 roku. Po niej, 5, 10 lat później, odbyły się kolejne konferencje, które miały kontrolować i nadzorować wprowadzenie ideologii gender do polityki społecznej i ekonomicznej poszczególnych krajów.

W poprzednim artykule dotyczącym Ewangelii wg św. Marka pisaliśmy o jej autorze, miejscu powstania oraz czasie. Celem uzupełnienia tych informacji można jeszcze przytoczyć parę przykładów potwierdzających, iż autorem jest ktoś, kto był związany z osobą św. Piotra i że Ewangelia jest rzeczywiście zapisem żywej katechezy Piotrowej.

Po omówieniu Ewangelii wg św. Mateusza, która jest pierwszą w układzie kanonicznym i najdłuższą ze wszyskich, przejdźmy teraz do drugiej i zarazem najkrótszej: do Ewangelii wg św. Marka. Na wstępie warto parę słów powiedzieć o jej autorze, czasie i miejscu powstania.

Opis Bożego Narodzenia znajdujemy w Nowym Testamencie w dwu miejscach: w Ewangelii według św. Mateusza oraz w Ewangelii wg św. Łukasza. Obie te księgi zawierają we wstępnych rozdziałach krótkie, ale bardzo plastyczne obrazy związane z narodzinami Jezusa. Określane są one jako Ewangelie Dzieciństwa (Mt 1-2; Łk 1-2). Przedmiotem naszego zainteresowania będzie Mateuszowa wersja tego opisu.